Kent (grupo musical)
| Kent | |
|---|---|
 Kent en 2007 | |
| Orixe | Eskilstuna,  Suecia |
| Período | 1990 - 2016 |
| Xénero(s) | rock alternativo, post-punk, indie rock, electropop, rock progresivo |
| Selo(s) discográfico(s) | BMG, RCA, Sony, Universal |
| Na rede | |
| http://kent.nu e http://www.kent.nu/ | |
                | |
Kent foi unha banda de música rock sueca fundada en Eskilstuna en 1990 co nome de Jones & Giftet. Posteriormente trocaría o seu nome polo de Havsänglar.
Acadou varios grandes éxitos na radio sueca dende o seu hit Kräm (så nära får ingen gå). Na actualidade, é probablemente a banda de rock máis popular de Suecia, pero son uns grandes descoñecidos fóra de Escandinavia, xa que as letras das súas composicións están en sueco. A banda tentou iniciar unha carreira internacional con versión en inglés e en sueco dos seus álbums Isola e Hagnesta Hill, acompañados de xiras polos Estados Unidos, pero desistiron tras non acadar o éxito experado, e chegando a poñer en perigo a estabilidade do grupo.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]O gurpo formouse en 1990 baixo o nome de Jones & Giftet e estaba composto inicialmente por Joakim Berg, Martin Sköld, Markus Mustonen, Sami Sirviö e Thomas Bergqvist. Este último sería substituído no ano 1992 por Martin Roos e a banda trocaría o seu nome polo de Havsänglar.
En 1993 a banda mudouse a Estocolmo e pasou a chamarse Kent. Kent é un nome masculino común en Suecia, pero na época da formación de banda estaba en desuso e considerábase anticuado. Os membros do grupo elixírono para expresar que se sentían excluídos e fóra de lugar na súa cidade natal.
No ano 1995, a banda publicou o seu primeiro álbum, Kent, e Harry Mänty substituíu a Martin Roos. Un ano despois, saíu o seu segundo traballo, Verkligen, que acadou o número un en Suecia e cuxo single, Kräm, chegou ao top 10. Tras unha xira, publicaron o seu terceiro álbum de estudio, Isola, en 1997; a derradeira canción do disco, 747, dura exactamente 7:47 minutos. Coma consecuencia da crecente popularidade do grupo, decidiron publicar o álbum en inglés e iniciar unha xira polos Estados Unidos, pero non obtiveron o éxito agardado. O seu seguinte traballo, Hagnesta Hill (1999), tivo unha grande acollida en Escandinavia, mentres que a súa versión inglesa xunto cunha nova xira polo país americano tiveron de novo un éxito moi reducido.
No ano 2000 a banda publicou un dobre álbum que recollía todas as caras B publicadas ata ese momento, e en 2002 editaron Vapen & Ammunition, que estivo sete semanas no número un e cuxo single, Dom andra, foi o primeiro do grupo en chegar ao posto máis alto das listas. Con máis de 200.000 copias vendidas converteuse no maior éxito da banda. Posteriormente en 2003 a banda deu un concerto no estadio de Estocolmo ante máis de 30.000 fans que foi chamado O Concerto Branco, xa que pediran a todos os asistentes que levaran roupa branca.
O seu seguinte álbum, Du & jag döden, publicouse en 2005 e acadou os primeiros postos das listas durante varias semanas. Dous dos singles incluídos neste traballo, Max 500 e Palace & Main, acadaron o número un. Nese mesmo ano xurdiron rumores que apuntaban a que a banda estaba gravando un novo álbum e en outono apareceu The Hjärta & Smärta EP, anunciado só un par de semanas antes da súa publicación, e que situou de novo ao grupo no número un da lista de sinxelos. Este EP contiña cinco temas, entre eles o éxito Dom som försvann, cuxo videoclip gañou un premio nacional.
En relación a un documental sobre nenos maltratados, a principios de 2006 a banda publicou unha canción sobre o tema, chamada Nålens öga, cuxos beneficios foron destinados a combater a violencia familiar.
O 9 de xaneiro de 2007, anunciaron que Harri Mänty decidira abandonar a banda a finais do ano anterior, previamente ao comezo da gravación do seu novo álbum. En 2007 publicaron Tillbaka till samtiden.
Membros
[editar | editar a fonte]- Joakim Berg – Voz principal, guitarra
- Martin Sköld – Baixo
- Markus Mustonen – Batería, voz acompañante
- Sami Sirviö – Guitarra principal
- Harri Mänty – Guitarra rítmica (1996-2006)
- Thomas Bergqvist – Teclados (1990–1992)
- Martin Roos – Guitarra rítmica (1992–1995)
Discografía
[editar | editar a fonte]Álbums de estudio e EPs
[editar | editar a fonte]- Kent: 15 de marzo de 1995
- Verkligen: 15 de marzo de 1996
- Isola: 12 de novembro de 1997 (versión en sueco), 27 de abril de 1998 (versión en inglés)
- Hagnesta Hill: 6 de decembro de 1999 (versión en sueco), 28 de abril del 2000 (versión en inglés)
- B-sidor 95-00: 28 de abril del 2000
- Vapen & ammunition: 15 de abril del 2002
- Du & jag döden: 15 de marzo del 2005
- The hjärta & smärta EP: 2 de novembro del 2005
- Tillbaka till samtiden: 17 de outubro de 2007
Singles en sueco
[editar | editar a fonte]- När det blåser på månen (1995)
- Som vatten (1995)
- Frank (1995)
- Jag vill inte vara rädd (1995)
- Kräm (1996)
- Halka (1996)
- Gravitation (1996)
- Om du var här (1997)
- Saker man ser (1998)
- 747 (1998)
- Musik non stop (1999)
- En himmelsk drog (2000)
- Kevlarsjäl (2000)
- Chans (2000)
- Dom andra (2002)
- Kärleken väntar (2002)
- FF / VinterNoll2 (Dobre cara A) (2002)
- Max 500 (2005)
- Palace & Main (2005)
- Den döda vinkeln (2005)
- Nålens öga (2006)
Sencillos en inglés
[editar | editar a fonte]- If You Were Here
- Things She Said
- 747
- Music Non Stop
- Kevlar Soul
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Páxina web oficial
- Información sobre Kent, Havsänglar e Jones & GiftetArquivado 21 de outubro de 2016 en Wayback Machine.
